ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κυκλοφόρησε από τις νεοσύστατες εκδόσεις «Κεδρισός» τo βιβλίο του αναπληρωτή καθηγητή του Ιονίου Πανεπιστημίου Θεοδόση Πυλαρινού, «ΕΛΑΣΣΟΝΕΣ ΤΟΝΟΙ ΣΕ ΜΕΙΖΟΝΕΣ ΚΛΙΜΑΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ».

Όπως επισημαίνει ο συγγραφέας στο δοκίμιό του για την πλέον χαρακτηριστική εκπρόσωπο της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς : «Η ποίηση της Βικτωρίας Θεοδώρου, εξακολουθητικά πηγαία, αψιμυθίαστη, αρτεσιανή αλλά και ταπεινόφρων, με τον καιρό ωριμάζει αντί να φθίνει· πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, κατόρθωσε να μην εμπλακεί στα δίχτυα του επικαιρικού και, επίσης, να μην επηρεαστεί κοντόφθαλμα από πολιτικές τοποθετήσεις. Αντιστάθηκε, με άλλα λόγια, απόλυτα συνεπής στην ποίησή της, στις σειρήνες της προβολής και της εύκολης αποδοχής, πληρώνοντας το τίμημα της ψυχρής και αδιάφορης αντιμετώπισης του έργου της από αντίθετους και ομοϊδεάτες. Όταν, ωστόσο, έπαψαν ή μάλλον μετριάστηκαν οι μετεμφυλιακές διαφορές και διαφοροποιήσεις, η ποίησή της, βαθιά ανθρωπιστική και εξ ενστίκτου αντιστασιακή, δυναμικά ή διακριτικά σε ό,τι η διαίσθησή της δεν μπορούσε να δεχτεί, κέρδισε έδαφος. Εξάλλου, όσα πολύ προφητικά διεμήνυσε ποιητικά και κυρίως ανθρώπινα –προφητεία ποιητή με παρατηρητικότητα ζωγράφου– τα επιβεβαίωσε η πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα με τις συγκλίσεις και συνθέσεις που ακολούθησαν στα τελευταία τριάντα χρόνια. Κυρίως όμως βίωσε τη γήινη προσωρινότητα, κατανόησε βαθιά πως «αύρες είμαστε, αγέρας / στα φύλλα κατοικούμε / γι’ αυτό φθινόπωρο να ’σαι προσεκτική». Κι έτσι μπόρεσε να υμνήσει και να αποθεώσει την απλότητα, να συλλάβει το βαθύ νόημα της ομορφιάς και να διακρίνει με τρόπο θαυμαστό τους ομόκεντρους κύκλους που διανοίγονται και διαγράφονται επ’ άπειρον γύρω από το πρώτο σημείο, τη μικρή αρχική στιγμή της ζωής του εφήμερου ανθρώπου».

Η ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ γεννήθηκε στα Χανιά το 1926 και είναι πτυχιούχος του τμήματος κλασσικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1955, με ποιήματά της που δημοσιεύτηκαν στην «Επιθεώρηση Τέχνης». Το πρώτο βιβλίο της, Εγκώμιο, κυκλοφόρησε το 1957. Ακολούθησαν: Κατώφλι και παράθυρο 1962, Βορεινό Προάστειο 1966, Το λαγούτο 1971, Η εκδρομή 1973, Ουρανία 1978, Άρειος Ύπνος 1983, Η νυχτωδία των συνόρων 1986, Μειλίγματα 1990, Χρονικό 1994, Ευνοημένοι 1998, Καταλόγι για τον μάστορα 2008. Σύνολο το ποιητικό έργο της περιέχεται στην τελευταία και ολοκληρωμένη έκδοση του βιβλίου Βικτωρία Θεοδώρου – Ποιήματα, (εκδ. Διάττων, Αθήνα 2010).
Έχει δημοσιεύσει, επίσης, τα πεζά: Στρατόπεδα γυναικών 1975, Ο Τράϊκο 1982, Γαμήλιο δώρο 1995, Οι δεσποινίδες της οδού Λαμψάκου 2005, ενώ υπό έκδοση είναι οι νουβέλες της Δραπέτις, Πελαγινή, και Ανιδιοτέλεια.
Ποιήματα της Βικτωρίας Θεοδώρου έχουν αποδοθεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Το μεταφραστικό έργο της ίδιας περιλαμβάνει ανθολογίες γαλλόφωνης και σλαβόφωνης ποίησης, όπως: Εκλογή από τα δημοτικά τραγούδια της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας του Τόμε Σάζντωφ (Δίφρος, 1979), Τα άλογα της νεράιδας του Ντούσκο Νανέφσκι (Κέδρος, 1981), Ποιητές της γαλλόφωνης Ελβετίας (Νεφέλη, 1999), Ανθολογία του Αίμου (έκδοση Φίλων του περιοδικού ΑΝΤΙ, 2007) κ. ά.
Η Βικτωρία Θεοδώρου είναι αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης. Συμμετείχε από τα εφηβικά της χρόνια στην ΕΠΟΝ, ενώ το 1948 εκτοπίστηκε στη Χίο, το Τρίκερι, την Μακρόνησο.και πάλι στο Τρίκερι, απ΄όπου, αρνούμενη να κάνει «δήλωση μετανοίας» αφέθηκε ελεύθερη στις 22 Δεκεμβρίου 1952, ως «αδειούχος εξόριστη».

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΙΣΟΣ, Χανιά, 21η Ιουλίου 2010